Περί παραφροσύνης και άλλων δαιμονίων
Δεν θα μπορούσαμε να τιτλοδοτήσουμε την παρακάτω ανάρτηση ως επίσημη ανακοίνωση γιατί τόσο σαν διοικητικά μέλη του συλλόγου όσο και σαν φίλαθλοι έχει επικρατήσει σύγχυση στο νου μας, επουδενί όμως δε μπορούμε και να σιωπήσουμε.
Ο λόγος στην ανεκδιήγητη διαιτησία του κύριου Μιχάλη Μιχούλια που έκανε τα αδύνατα δυνατά για να εξευτελίσει ένα φιλήσυχο (μικρής βαθμολογικής σημασίας) αγώνα τοπικού πρωταθλήματος.
Στα σοβαρά έβγαλε κίτρινες και στα ασόβαρα κόκκινες, πετυχαίνοντας το φετινό ρεκόρ των 20+ (κάπου εκεί χάσαμε το μέτρημα) καρτών σε σύνολο χρόνου λιγότερο των 90 λεπτών. Ειρωνικός προς στην κερκίδα, υβριστικός προς τους παίκτες, αντιαθλητικός για το παιχνίδι.
Αν οι αποφάσεις του ήταν αποκυήματα σοβαρής και αμερόληπτης κρίσης τότε λυπούμαστε τις επόμενες ομάδες που θα βρεθούν στο έλεος του.
Αν όμως οι γενναιόδωρες ποινές ήταν εντεταλμένες, οφείλουμε να τον συγχαρούμε για την ερμηνεία και το νεύρο που επέδειξε αλλά με λύπη μας να του επισημάνουμε ότι είμαστε πλήρως αφοσιωμένοι στο να προστατέψουμε την ομάδα επικηρύσσοντας τέτοια «εμπόδια» που δηλητηριάζουν τον αθλητισμό.
Τα ανάλογα συγχαρητήρια στους βοηθούς, κυρίους Νατσιόπουλο και Καστανολέων για την απάθεια ως προς την τήρηση των κανονισμών καθώς και την λειψανδρία να διαφωνήσουν με το απολυταρχικό καθεστώς τους διαιτητή «αποφασίζομεν και διατάζομεν».
Μπουχτίσαμε από άρχοντες που βγάζουν τα ψυχολογικά τους πάνω μας.
