Φιλοξενώντας στο goalpress έναν απ’ τους «στυλοβάτες» της πορείας του Ιάσονα Αυγής προς την κατάκτηση του πρωταθλήματος, τον Ιορδάνη Αθανασιάδη (γνωστό και ως Dan0 iή Jo), έναν έμπειρο και πολυσύνθετο ποδοσφαιριστή, είχαμε την ευκαιρία μέσω της συνέντευξης να κάνουμε μια πολύ εποικοδομητική κουβέντα η οποία ξέφυγε από τα ποδοσφαιρικά εσκαμμένα, αναδεικνύοντας με τον πιο έντονο τρόπο ότι η πεμπτουσία στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και δη στο ποδόσφαιρο, δεν είναι η κατάκτηση της κορυφής. Η επιτυχία ή αποτυχία της επίτευξης των στόχων που τίθενται σε μια ομάδα αλλά η δημιουργία (μέσω της κοινής προσπάθειας μιας ομάδας για την επίτευξη ενός στόχου) ανθρώπινων σχέσεων και φιλιών που σε συντροφεύουν για μια ζωή.
- Tι πιστεύεις ότι φταίει όπου στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος και κυρίως στον πρώτο γύρο μείνατε αρκετά πίσω έχοντας στο ξεκίνημα 5 ισοπαλίες?.
Η ομάδα δημιουργήθηκε απ’ το 0 με στόχο να πρωταγωνιστήσει. Παρ’ όλα αυτά η έλλειψη ομοιογένειας ήταν εμφανής, απ’ την στιγμή που αποκτήθηκαν 20 καινούργιοι παίκτες. Η ελλιπής προετοιμασία εξαιτίας εξωτερικών παραγόντων όπως η κακή φωταγώγηση του γηπέδου του Καλοχωρίου, η κακή κατάσταση του αγωνιστικού χώρου που πραγματοποιούνταν οι προπονήσεις, οι μαζεμένοι τραυματισμοί της ομάδας και ο «άναρχος» τρόπος που προσεγγίζαμε τα παιχνίδια, μας αποπροσανατόλισαν και κάναμε έναν «καταστροφικό» πρώτο γύρο βάσει συγκομιδής βαθμών αλλά και εμφανίσεων.
- Η αλλαγή προπονητή με την έλευση του Ηλία Ζωμένου και του γυμναστή Δημήτρη Ζωμένου, ήταν αυτή που σας «άλλαξε» την ψυχολογία , σας έκανε μια πιο «δεμένη» ομάδα και σας μεταμόρφωσε έτσι ώστε στο δεύτερο μέρος του πρωταθλήματος να κάνετε πορεία πρωταθλητισμού και να πετύχετε τον στόχο της ανόδου;
Στην ομάδα ήρθαν δυο άνθρωποι επαγγελματίες που κοσμούν με την παρουσία τους τον χώρο του ποδοσφαίρου. Κατάφεραν να δουλέψουν μεθοδικά σε τρομερές συνθήκες πίεσης και βήμα-βήμα να τα αλλάξουν όλα, οδηγώντας τελικά την ομάδα στην επίτευξη του στόχου της,( αναλαμβάνοντας την από την 6η θέση της βαθμολογίας). Με ξεκάθαρες «αρχές» στον αγωνιστικό χώρο, τακτικό πλάνο και προσέγγιση ξεκινήσαμε να λειτουργούμε ως ομάδα, ξεδιπλώνοντας τις αρετές του πολύ ποιοτικού και έμπειρου ρόστερ που διαθέταμε και να παίρνουμε αποτελέσματα ακόμα και στις «κακές» μας ημέρες. (στοιχείο πολύ σημαντικό για τις ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό). Το κλίμα στις τάξεις της ομάδας «έφτιαξε» και γίναμε μια «παρέα». Φυσικά, δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στον γυμναστή της ομάδας Δημήτρη Ζωμένο, ο οποίος με την σοβαρότητα και την αγάπη του γι αυτό που κάνει, κατόρθωσε να εκτοξεύσει τα επίπεδα φυσικής κατάστασης της ομάδας, να μειωθούν οι τραυματισμοί και να συμβάλλει τα μέγιστα και αυτός στην αγωνιστική μας άνοδο. Πάνω απ’ όλα όμως και πρώτα απ’ όλα επειδή μιλάμε για ερασιτεχνικό αθλητισμό, ήρθαν στην ομάδα δυο εξαιρετικοί Άνθρωποι, οι οποίοι γνωρίζοντας την ψυχοσύνθεση του ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή, έφεραν ηρεμία, έδωσαν ψυχολογία και «δούλεψαν στην σιωπή, αφήνοντας την επιτυχία τους να κάνει θόρυβο»…
- Στο μίνι πρωτάθλημα των playoff αν μπορείς βέβαια να το κρίνεις αυτό αντικειμενικά η Αυγή ήταν αυτή που δίκαια κατέκτησε την άνοδο;
Στο ποδόσφαιρο δεν ξέρω αν αποδίδεται δικαιοσύνη. Σε κάθε περίπτωση η εικόνα της ομάδας, οι εμφανίσεις της και οι αριθμοί-στατιστικά μας, στο mini πρωτάθλημα των playoff με ενεργητικό-παθητικό γκολ 18-5 (το 2ο καλύτερο σε όλους τους ομίλους) μπορεί να δώσει μια απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Εξάλλου, ήμασταν η μόνη ομάδα από τους 5 ομίλους της Α΄ κατηγορίας που στην διαδικασία των play-off εκκίνησε από την 2η θέση και στέφθηκε πρωταθλήτρια.
- Τι γεύση σου αφήνει η σεζόν που διανύσαμε; και ποιοι θεωρείς ότι ήταν οι παράγοντες που οδήγησαν στην επιτυχία και στην επίτευξη του στόχου που θέσατε ;
Με το «χέρι στην καρδιά», η φετινή σεζόν ήταν από τις πιο δύσκολες που έχω ζήσει και σίγουρα το πιο δύσκολο πρωτάθλημα-άνοδος από τα οκτώ που έχω καταφέρει να κατακτήσω όλα αυτά τα χρόνια που παίζω ποδόσφαιρο. Η σεζόν ξεκίνησε πολύ άσχημα αλλά στην κυριολεξία φτάσαμε απ’ το «ναδίρ στο ζενίθ»!
- Τι εστί τελικά ο Ιάσων Αυγής ; Είναι όντως μια ομάδα διαφορετική από τις άλλες, σε τρόπο λειτουργίας και φιλοσοφίας;
Το να παίζεις στον Ιάσων Αυγής είναι «ευχή και κατάρα» συγχρόνως. Για να εξηγηθώ, για την παραπάνω έκφραση. Οι άνθρωποι που τρέχουν την ομάδα, «ζουν και αναπνέουν» γι’ αυτήν. Την αγαπούν υπερβολικά και γι αυτούς συνιστά όχι μόνο έναν αθλητικό σύλλογο αλλά έκφραση της πολιτιστικής τους κληρονομιάς και υπερηφάνειας. Είναι ένα μικρό ποντιακό «γαλατικό» χωριό , το οποίο παίρνει ζωή όταν ο Ιάσων αγωνίζεται εκεί. Οι άνθρωποι που την διοικούν είναι συναισθηματικά δεμένοι μαζί της, ειλικρινείς, ξηγημένοι αλλά και απότομοι και ξεροκέφαλοι απέναντι σου εξαιτίας της «τυφλής» αγάπης που έχουν για τον σύλλογο. Πολλές φορές, οι συμπεριφορές τους είναι ακραίες αλλά σε κάθε περίπτωση γνωρίζοντας τους, και καταλαβαίνοντας τον τρόπο σκέψης τους, τους κατανοείς. Εάν νιώσουν ότι δίνεις τα πάντα για την ομάδα, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είναι δίπλα σου να σε στηρίξουν σε οποιοδήποτε θέμα προκύψει στην ζωή σου (άσχετα απ’ το ποδοσφαιρικό κομμάτι). Μπορεί οι παροχές και η οργάνωση της ομάδας να είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο και να μην λείπει τίποτα για εμάς τους ποδοσφαιριστές της ομάδας, αλλά από την άλλη η μεγάλη πίεση που υπάρχει στον σύλλογο (για θετικά αποτελέσματα και επιτυχίες) σε καθημερινό επίπεδο και μεταφέρεται στους ποδοσφαιριστές δεν υπάρχει σε άλλες ομάδες.
- Ποιοι θεωρείς ότι ήταν οι παράγοντες που οδήγησαν στην επιτυχία και στην επίτευξη του στόχου που θέσατε ;
Χωρίς να θέλω να «πλατιάσω» θεωρώ ότι όλος ο οργανισμός του Ιάσων Αυγής έβαλε ένα μικρό λιθαράκι στην επίτευξη του στόχου μας. Ελπίζοντας να μην ξεχάσω κάποιον. Στο ποδοσφαιρικό τμήμα: οι τερματοφύλακες μας, ο Γ.Μητακίδης ένας έμπειρος κίπερ και ένα παιδί «διαμάντι» μαζί με τον βενιαμίν της ομάδας Θ. Πριμεράκη (που φώναξε «παρών» όποτε χρειάστηκε). Της αμύνης τα παιδιά, τα πλάγια μπακ μας: ο Θ. Αγαπητός, ένας πολύ ποιοτικός ποδοσφαιριστής και μετρ της πλάκας, ο Α.Ουρδούδης, ένας ταχυδυναμικός παίκτης, ο Π.Λαφτσίδης που βγήκε μπροστά στα δύσκολα. Στα στόπερ : ο Σ.Μυλωνάς ικανότατος και έμπειρος, ο Σ. Τεκιδης ένα υπόδειγμα αθλητή, ο άρχοντας των «αιθέρων» Μ. Ζαχαράκης και ο εξελίξιμος Ε. Φερενίδης. Στον χώρο του κέντρου, στον άξονα ο «Διόσκουρος» μου συνάδελφος (όντας και ο ίδιος δικηγόρος), αρτίστας Σ. Χαντζιάρας, το «μηχανάκι» Μ. Τσελεκίδης και ο Γ. Αναστασιάδης ένα παιδί με τρομερά αθλητικά χαρακτηριστικά. Τα εξτρέμ μας : οι μάγοι στο 1vs1 Φ. Θεοδοσίου και Κ. Γιαννακίδης, ο ταχύτατος Πανταλέων και ο Γ. Καζαρτζίαν, ο οποίος έδωσε λύσεις σε κρίσιμα παιχνίδια. Το 10αρι μας και ηγέτης της μεσοεπιθετικής γραμμής της ομάδας, ο Γ. Ζηρίδης με τον οποίο ήμασταν συμπαίκτες και το 2017-18 στο προηγούμενο πρωτάθλημα της ομάδας. Στην γραμμή κρούσης: ο Σ. Σπάσης, ένας άρτιος τεχνικά ποδοσφαιριστής που κουβάλησε με τα γκολ του την ομάδα στα play-off και ο Ν. Χατζητοπούζης η «ψυχή» της Αυγής. Θεωρώ ότι και οι ποδοσφαιριστές που αποχώρησαν τον Ιανουάριο από την ομάδα έχουν μερίδιο στην επιτυχία και αξίζει να αναφερθούν (Γιαννιώτης, Σ. Βαλσαμίδης , Γ. Δεδούσης, Β. Λιμπαδές, Ν. Βαιρακτάρης, Γ. Πόζογλου, Δ.. Ντώνης).
Φυσικά, το προπονητικό staffμας (Ηλίας και Δημήτρης Ζωμένος) και οι άνθρωποι της Διοίκησης: ο συνδετικός κρίκος παικτών-προπονητή-διοίκησης με καθημερινή παρουσία στο γήπεδο Ε. Κολασίδης, η «ήρεμη δύναμη» Γ. Σαμψωνίδης και ο Κύριος και εξαιρετικός χαρακτήρας αντιπρόεδρος Γ. Χαλκίδης. Ο Δ. Χαλκίδης , ο Σ. Σαββίδης και ο Π. Φωτιάδης όλοι τους με «αθόρυβη» δουλειά βοήθησαν τα μέγιστα. Ο φροντιστής και ψυχή του γηπέδου Κ. Παπαδόπουλος και πολλοί ακόμη αφανείς ήρωες και χορηγοί που προσέφεραν ότι μπορούσαν. Τέλος, ο πρόεδρος και «ζωντανή ιστορία» του Ιάσων Κύρος Αγαθαγγελίδης, ασπίδα της ομάδας στα δύσκολα.
- Ολοκληρώνοντας την αγωνιστική σεζόν, τι σχέδια υπάρχουν για το μέλλον, τι είναι αυτό που μένει;
Είναι πολύ νωρίς να αναφερθώ στην επόμενη χρονιά. Σε κάθε περίπτωση, ο κάθε ποδοσφαιριστής όταν μπαίνει σε οποιαδήποτε διαδικασία διευρενητικής επαφής με κάποια ομάδα, θα πρέπει πρώτα να είναι τυπικός και υπεύθυνος απέναντι στις υποχρεώσεις της και σίγουρος ότι μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της κατηγορίας που θα αγωνιστεί. Οι επαγγελματικές υποχρεώσεις είναι αυξημένες και η Α’1 απαιτεί θυσίες.
Αυτό που μένει και θεωρώ ίσως το σημαντικότερο στον αθλητισμό και δη στον ερασιτεχνικό πέρα απ’ την όποια πορεία – επίτευξη στόχων της ομάδας στην οποία αγωνίζεσαι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και οι Φιλίες που δημιουργούνται. Νιώθω «γεμάτος» και ευγνώμων σε αυτό το κομμάτι για τους ανθρώπους (συμπαίκτες-προπονητές-διοικηση) που γνώρισα στην ομάδα της Αυγής
