Καθώς ο Ιούνιος βαίνει προς το τέλος του, οι ομάδες μέσω των διοικήσεων τους έρχονται καθημερινά σε επαφές είτε τηλεφωνικές είτε από κοντά σε ραντεβού με τους υποψήφιους μεταγγραφικούς τους στόχους. Έχοντας οι περισσότερες ομάδες έρθει σε συμφωνία με προπονητές, στρέφονται αποκλειστικά στο μεγάλο ζήτημα της στελέχωσης του ρόστερ τους, στις λεγόμενες μεταγγραφές ποδοσφαιριστών.
Τα θέματα στα ραντεβού διοικήσεων και προπονητών με τους ποδοσφαιριστές που θέλουν να εντάξουν στο δυναμικό τους, σίγουρα είναι πολλά και διαφόρων ειδών. Και οι δυο πλευρές ζητούν εκατέρωθεν εγγυήσεις. Προφανώς, το οικονομικό στοιχείο και η οποιαδήποτε οικονομική διαφορά αποτελεί αγκάθι για τις διοικήσεις.
Απ’ την άλλη το ζήτημα των «προκαταβολών», που τείνει να εξαφανιστεί στις συμφωνίες παικτών-ομάδων είναι mustκαι προαπαιτούμενο για τους ποδοσφαιριστές. Σίγουρα, οι στόχοι της ομάδας, οι εγγυήσεις για ένα καλό προπονητικό-γήπεδο, η υλικοτεχνική υποδομή και οργάνωση των σωματείων και το παρόν στις κερκίδες στα εντός έδρας ματς, είναι plus(+)παράγοντες που δεν είναι αμελητέοι για να επιτευχθεί μια συμφωνία.
Οι κουβέντες «περίμενε», «έχω ραντεβού και με την τάδε ομάδα», «αυτοί μου δίνουν τόσα» (μπαίνοντας σε μια διαδικασία πλειστηριασμού και παζαριού), «τι στόχους έχει η ομάδα», « πόσες προπονήσεις και τι ώρες κάνει», «περιμένουμε από τον τάδε χορηγό χρήματα», ακούγονται συχνά στις ποδοσφαιρικές συναντήσεις.
Βέβαια, καλώς ή κακώς με την ιδιομορφία της ΕΠΣΜ να χορηγεί τις κάρτες ελευθέρας από 1η Ιουλίου, η όποια συμφωνία ομάδων- παικτών είναι στον «αέρα» από την στιγμή που, δεν έχει στα χέρια της την ελευθέρας για να εγγράψει/μεταγγράψει τον ποδοσφαιριστή στο δυναμικό της μετά την επίτευξη προφορικού deal.
Τελικά ποιος είναι ο λόγος που δεν κλείνουν οι ποδοσφαιριστές σε ομάδες και τα περισσότερα ραντεβού είναι ανεπιτυχή;
(Θα ήθελα μέσα απ τα σχόλια να μάθω τις απόψεις και των δύο πλευρών, ποδοσφαιριστών-παραγόντων και ποδοσφαιρόφιλων)
